Rouw bij verlies
Een verlies aangaan met de bijbehorende rouw vraagt dat je dapper en eerlijk naar jezelf toe bent. Als psychologe en ervaringsdeskundige wil ik je hierbij graag ondersteunen. Dit ondersteunen doe ik enerzijds vanuit de leer van het Tibetaans boeddhisme door inzet van een verscheidenheid aan beoefeningen. Anderzijds ondersteun ik door inzet van verschillende elementen op het gebied van ACT, een derde generatie gedragstherapie die helpt om op een flexibele manier om te gaan met de obstakels die je tegenkomt (Acceptatie) en CGT, die de nadruk legt op het veranderen van de manier van denken en interpreteren. Daarbij wordt ook gekeken naar patronen, overtuigingen en gedragingen die zijn ontstaan binnen de familie waarin we zijn opgegroeid. Maar natuurlijk blijft het maatwerk. Vanuit vriendelijkheid en een gelijkwaardige relatie gaan we het gesprek aan over het (aanstaande) verlies en de rouw die daarmee gepaard gaat. Het eerste doel is uiteindelijk om het (aanstaande) verlies in volle omvang te accepteren. Het tweede doel is om ervan te leren hoe kostbaar het leven is. Van daaruit is het mogelijk om te kiezen voor een leven vanuit je eigen waarden en kracht met het (aanstaande) verlies inbegrepen.
Over mijzelf
Mijn kompas is intuïtie. Ik ben 53 jaar, moeder van een puberdochter, geruime tijd weduwe en werkzaam als psychologe.
Na het overlijden van mijn partner heb ik twee jaar lang het pad van studie gevolgd in het Tibetaans boeddhisme evenals het pad van meditatie bij Nalandabodhi Nederland. Meditatie maakt nog altijd deel uit van mijn dagelijks leven.
Als psychologe heb ik onderzoek gedaan naar rouw in relatie tot persoonlijke groei en welbevinden. Ook ben ik in de opstartfase van het maken van you tube films en podcasts van verliesverhalen waarin rouw en persoonlijke groei centraal staan. Mede vanuit mijn eigen ervaring wil ik het taboe rondom rouw bij verlies, in de breedste zin, bespreekbaar maken. De visie van het Tibetaans boeddhisme zal daarin een centrale rol spelen.
In mijn rol als moeder en als psychologe word ik vaak uitgedaagd niet aan te haken bij negatieve of belemmerende emoties. Door mijn ervaringen met meditatie en de beoefening van liefdevolle vriendelijkheid voor mijzelf en de ander sta ik gelukkig steeds vaker in mijn kracht. Dan blijkt dat negatieve of belemmerende emoties als schuld, jaloezie en schaamte er niet zo stevig hoeven te zijn als ik vroeger dacht, maar dat ik ze kan verzachten. Soms ook blijkt dat ze er ook niet zo lang hoeven te zijn. Ik realiseer me daarbij dat ik geleerd heb van vele anderen die mij zijn voorgegaan. Ik voel dat ik nooit alleen in dit soort processen sta. Zo kan ik blijven leren.
Anne-Marie Beelaerts van Emmichoven